xc3x89xc3xa9n grote blamage…

Gisteren was het dan zover, de Dam tot Dam loop.. Ik werd al wakker met het gevoel van, mmm gaat dit wel goed komen, maar gedurende de ochtend kon ik mezelf wat oppeppen. Om 5 voor 12 stonden we op het eerste viaduct na de ijtunnel*wij hebben daar heel dicht bij gewoond dus bekend terrein*, de avond ervoor nog een spandoekje gemaakt voor de webloggers die voor het goede doel lopen. Als eerste vlogen de toplopers dames voorbij… gevolgd door de mannen

Daarna volgende er een hele rij bussiness lopers, duizende mensen achter elkaar…..Maar ik stond op dit punt als aanmoediging voor de Right To Play webloglopers! Als eerste ontwaarde ik Ronald tussen al die lopers….al spoedig daarna zag ik wanno met vlag lopen*mooi herkenningspunt* en toen werd er door xc3xa9xc3xa9n van de duizende lopers geschreeuw….MICHELLLLLLLLEEE!! Ja daar was Petra…  Mooi om al die mensen te zien. De planning daarna was om naar mijn schoonmoeder te gaan, maa die bleek nog niet thuis te zijn van de camping*stom stom we hadden ook moeten bellen*, daarna schoon zus en zwanger nog geprobeerd, maar neen ook niemand thuis. Dus dan maar picknicken op het ndsm terrein waar we dichtbij waren. Ik was onrustig. Effe een klein broodje en wat te drinken. Daarna heeft John me naar de pont gebracht… In het centraal op Linda gewacht en ook gevonden. Iets wat gehaast tas weg gebracht en geplast, effe geklooit met mijn mp3 aangezien de touwtjes altijd in de knoop willen als jij het niet wil. In het startvak aangekomen waren de mensen al aan het lopen naar de start. Eindelijk werden we afgeschoten….lopen maar. En nog steeds had ik een onrustig gevoel. De tunnel ging goed*wat was het warm*…daarna stukje leeuwarderweg, om vervolgens bewoond gebied binnen te lopen en daar ging het al mis, eerst voelde ik op de keien, mijn achillespees…potjandee! Om vervolgens met een tintelende voet verder te lopen)-: Bij het 5km punt, mijn veters maar hergestrikt…dat hielp…even..daarna door de kadoelen*altijd een feestelijke stek in noord* maar ik voelde me kloten)-: Ik maakte een crusiale beslissing, of mezelf pijnigen tot het eind of eruit stappen….ik besloot het laatste, ik stopte ermee, hield ermee op….baalde verschrikkelijk maaaar was ook opgelucht. En nu…John zou op de hoek molenwijk staan. Dus keek erna uit…maar niets geen John…Shit! Doorlopen dus maar, ik baalde vreselijk. Toen was daar zonnestraaltje Ruth! Man man effe kletsen*ik vind het al jaren zo verschrikkelijk lief dat ze aan de kant staat!! Dank je wel!!*en maar weer doorlopen…Bij de EHBO bus besloot ik John te bellen, ik twijfelde flink om met de bus mee te gaan of door te lopen. John bleek ons net gemist te hebben en reed in de buurt. Op het 11km punt kwam ie aanrijden….ik twijfelde nog…wil je echt niet door , was zijn vraag…kop op! Maar Neen , ik had de beslissing gemaakt. Ik stop ermee! Ik baalde vreselijk van mezelf, vooral om het feit dat ik mijn gezin had meegesleept in hun vrije zondag. Na vele volle weekenden, had ik er nog een verprutst ook. We besloten nog even richting Zaandam te rijden om Linda aan te moedigen bij de finish. En dat deed ze glorieus! Die ochtend vroeg John…wat is e planning, wat wil je lopen…mijn antwoord was 1:47! En wat deed Linda 1:47 rond. Top voor haar maar voor mij xc3xa9xc3xa9n grote blamage! Op naar volgend jaar maar weer!

We stonden nog gepland bij de halve van Amsterdam maar ik twijfel nog even, vandaag en afspraak maken met een sportarts…even kijken of dit allemaal wel gaat lukken.